مجسمه سفالی مفرق متعلق به قرن هفتم و هشتم (نمونه بازسازی شده)
مجسمه سفالی تولید لالجین نمونه بازسازی شده از مفرغ قرن هفتم
ساخت تندیس‌ها و پیکره‌های حیوانات و اسطوره‌ها در ایران باستان، همانند هر جای دیگر جهان آن دوران رواج داشته است. ایرانیان باستان این پیکره‌ها را با موادی چون سنگ، گل پخته، استخوان، چوب، فلز و ... می‌ساختند. با توجه به آثار کشف شده در جای جای ایران پیوند میان هنر و زندگی به خوبی آشکار بوده است. اکثر این پیکره‌ها از درون گور‌ها پیدا شده‌اند و احتمالا جنبه آیینی داشته‌اند. مانند آثاری که در تپه باستانی مارلیک یافت شده‌اند. مردمان آن دوران بدون شک نوعی اعتقاد به جهان پس از مرگ داشته‌اند و بر این باور بوده‌اند که با ساختن این‌گونه پیکره ها حاصلخیزی و ثروت‌شان رو به فزونی می‌رود. سفال این دست سازه رسی، سالیان متمادی در میان مردمان ما رواج داشته است. این محصولات که به نحوی می‌توان آن‌ها را قدیمی‌ترین ساخته بشر دانست، از خاک رس و در پرتو آتش شکل می‌گیرند. هنرمندان سفالگر از دیر باز مایحتاج روزمره را با همت شکل می‌دادند و بر ظرف‌های گلی نقش و نگارهایی مختلف می‌کشیدند و با رنگ‌های مختلف آراسته می‌کردند. هرچند هنوز مشخص نیست که اولین سفال‌ها، جان دادن به باورهایی کهن بوده یا راه‌هایی هوشمندانه برای ساده‌تر کردن زندگی. این روزها سفال بدل به یکی از یادگارهای دوران باستان شده است که هنوز کاربری‌های متعددی برای آن وجود دارد. گلدان، تندیس، شمعدان و سایر مصنوعات سفالی که حتی در میان خانه های مدرن امروزی نقش پررنگی بازی می‌کنند بازمانده‌ای از هنر آدمی در اعصار مختلف است.
مجسمه سفالی مفرق متعلق به قرن هفتم و هشتم (نمونه بازسازی شده)
محصول: نمونه بازی سازی شده مفرق باستانی قرن 7 و 8
نوع کار: تزیینی دکوری مجسمه زیر خاکی
زیرکار: سفال دست ساز مرغوب لاله جین همدان
روکار: آبی کهنه کاری طرح زیر خاکی کوره دیده
طرح: مفرق بز
نوع طرح: زیر خاکی، عتیقه، آثار باستانی
ساخت: لاله جین همدان
جنس: سفال
کیفیت: بالا و عالی
ابعاد: 10*28*31 سانتیمتر
ارتقاع: 31 سانتیمتر
طول: 28 سانتیمتر
قطر: 10 سانتیمتر
ساخت تندیس‌ها و پیکره‌های حیوانات و اسطوره‌ها در ایران باستان، همانند هر جای دیگر جهان آن دوران رواج داشته است. ایرانیان باستان این پیکره‌ها را با موادی چون سنگ، گل پخته، استخوان، چوب، فلز و ... می‌ساختند. با توجه به آثار کشف شده در جای جای ایران پیوند میان هنر و زندگی به خوبی آشکار بوده است. اکثر این پیکره‌ها از درون گور‌ها پیدا شده‌اند و احتمالا جنبه آیینی داشته‌اند. مانند آثاری که در تپه باستانی مارلیک یافت شده‌اند. مردمان آن دوران بدون شک نوعی اعتقاد به جهان پس از مرگ داشته‌اند و بر این باور بوده‌اند که با ساختن این‌گونه پیکره ها حاصلخیزی و ثروت‌شان رو به فزونی می‌رود. سفال این دست سازه رسی، سالیان متمادی در میان مردمان ما رواج داشته است. این محصولات که به نحوی می‌توان آن‌ها را قدیمی‌ترین ساخته بشر دانست، از خاک رس و در پرتو آتش شکل می‌گیرند. هنرمندان سفالگر از دیر باز مایحتاج روزمره را با همت شکل می‌دادند و بر ظرف‌های گلی نقش و نگارهایی مختلف می‌کشیدند و با رنگ‌های مختلف آراسته می‌کردند. هرچند هنوز مشخص نیست که اولین سفال‌ها، جان دادن به باورهایی کهن بوده یا راه‌هایی هوشمندانه برای ساده‌تر کردن زندگی. این روزها سفال بدل به یکی از یادگارهای دوران باستان شده است که هنوز کاربری‌های متعددی برای آن وجود دارد. گلدان، تندیس، شمعدان و سایر مصنوعات سفالی که حتی در میان خانه های مدرن امروزی نقش پررنگی بازی می‌کنند بازمانده‌ای از هنر آدمی در اعصار مختلف است.
دیدگاه خود را بنویسید